In deze studie zijn 65 woningen verdeeld over 4 gestapelde wooncollectieven van 15-20 appartementen. Elk appartement levert een klein deel van zijn basisoppervlakte in, in ruil voor toegang tot uitgebreide collectieve voorzieningen. Hierdoor krijgen bewoners de mogelijkheid om gebruik te maken van extra voorzieningen, zoals een buurthuis met leefkeuken, logeerkamers, kantoor- en studieruimtes, een fitnessruimte, een werkplaats of atelier en een kas of wintertuin.

Om te voorkomen dat individuele huishoudens in de omvang van het project verloren gaan, wordt gewerkt met kleinschalige clusters. Deze clusters bestaan uit 15 of 20  appartementen aangevuld met gedeelde ruimtes. Dit creëert kleine “buurtjes” binnen het woongebouw, waar bewoners op natuurlijke wijze met elkaar in contact komen.

De gemeenschappelijke voorzieningen zijn strategisch geplaatst nabij de verticale ontsluiting, zodat ontmoeting en interactie worden gestimuleerd. De collectieve ruimtes in de plint van het gebouw dienen daarnaast ook een bredere buurtfunctie voor de omringende wijk.

Dit concept vormt een stedelijke microkosmos die geschikt is voor verschillende doelgroepen waarin samenleven, delen en ontmoeten centraal staan.